به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، محققان مدت‌ها است که به دنبال گزینه‌های درمانی برای بیماری پارکینسون و استفاده از باکتری‌های تولیدکننده دارو تا درمان‌های عصبی هستند. با این حال، برخلاف همه پیشرفت‌ها، این بیماری با اثرات کاملاً ناتوان‌کننده‌ای که عملکردهای حرکتی را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد و کار اغلب بیماران را به تخت یا ویلچر می‌کشاند، همچنان شایع است.
برای مبتلایان به پارکینسون، این امر به این دلیل اتفاق می‌افتد که یک تنظیم‌کننده در مغز که معمولاً جریان خون کافی به مغز را هنگام ایستادن تضمین می‌کند، مختل شده است.
طبق مقاله‌ای که در مجله علمی New England منتشر شده است، این افت عملکردهای حرکتی به دلیل شرایطی به نام “افت فشار خون ارتواستاتیک” اتفاق می‌افتد و محققان ممکن است حداقل برای این بخش از بیماری راهی برای درمان پیدا کرده باشند. این درمان به شکل یک ایمپلنت نخاعی است و می‌تواند بیماران پارکینسونی را از جا بلند و کاری کند تا دوباره راه بروند.
دوباره راه رفتن
“جوسلین بِلوخ” و “گرگوری کورتین” جراحان مغز و اعصاب در این مطالعه فاش کردند که چنین ایمپلنتی به سه فرد که توانایی راه رفتن خود را از دست داده بودند، اجازه راه رفتن مجدد داده است.
اکنون تحقیقات جدیدتر به دنبال ارزیابی یک ایمپلنت مشابه در یک زن ۴۸ ساله است. البته این زن به پارکینسون مبتلا نیست، اما علائم شدیدی از خود نشان می‌داد که پس از چند قدم راه رفتن، غش می‌کرد. در واقع، وی در ابتدا مبتلا به پارکینسون تشخیص داده شد، زیرا علائم او بسیار شبیه به علائم یک بیمار مبتلا به پارکینسون بود.
پس از انجام عمل جراحی توسط “بلوخ” و “کورتین”، گزارش شد که این بیمار اکنون می‌تواند بیش از ۲۵۰ متر با کمک یک واکر راه برود.
“بلوخ” به خبرگزاری فرانسه گفت: بیمار، درمان نشده است و نمی‌تواند در مسابقه ماراتن شرکت کند، اما این عمل جراحی به وضوح کیفیت زندگی او را بهبود بخشیده است.
این ایمپلنت چه کاری انجام می‌دهد؟
این ایمپلنت روش و نحوه ارسال پالس‌های الکتریکی توسط مغز به ماهیچه‌ها را تقلید می‌کند و تنظیم کننده‌ای را در مغز تحریک می‌کند که نیاز به ارسال خون بیشتر را هنگام ایستادن افراد احساس می‌کند.
اگرچه در حال حاضر محققان تنها یک مورد موفق دارند، اما این درمان امید زیادی را برای کسانی که تحت تأثیر شرایط ویرانگر پارکینسون قرار گرفته‌اند، ایجاد کرده است. با این حال، باید مطالعات بیشتری روی ایمپلنت نخاعی انجام شود تا احتمالات بیشتری برای درمان شرایط حاصل از این بیماری ظاهر شود.
